Luís, trinta anos, dous fillos de trece e oito anos. Drogadicto dendeos vinte, vivía sen traballar a costa da familia e do que sacaba enarrepañar no alleo. Luís é un ser humano que se consome, fráxil comaun vidro. A súa familia é arrastrada na mesma desesperación, sempreentre o amor e a impotencia, a rabia e a resignación.Facer dunha vida «crónica dunha morte anunciada» tampouco depende porforza do suxeito marcado. Chamábase Luis, de Marina Mayoral, novelaeditada en 1989 dentro da colección «Crónica» e reeditado en seteocasións e agora recuperada para «Fóra de Xogo», pode ser ocaleidoscopio dos reflexos dunha vida pendente da adicción á heroínacon tódolos seus ingredientes, incluíndo mesmo o último castigo, apresencia da SIDA. Nove testemuños a falar, desde a súa propia óptica, sobre Luís ou sobre si mesmos. Todos vítimas dun dos maiores dramasdo noso tempo.
Luís, trinta anos, dous fillos de trece e oito anos. Drogadicto dendeos vinte, vivía sen traballar a costa da familia e do que sacaba enarrepañar no alleo. Luís é un ser humano que se consome, fráxil comaun vidro. A súa familia é arrastrada na mesma desesperación, sempreentre o amor e a impotencia, a rabia e a resignación.Facer dunha vida «crónica dunha morte anunciada» tampouco depende porforza do suxeito marcado. Chamábase Luis, de Marina Mayoral, novelaeditada en 1989 dentro da colección «Crónica» e reeditado en seteocasións e agora recuperada para «Fóra de Xogo», pode ser ocaleidoscopio dos reflexos dunha vida pendente da adicción á heroínacon tódolos seus ingredientes, incluíndo mesmo o último castigo, apresencia da SIDA. Nove testemuños a falar, desde a súa propia óptica, sobre Luís ou sobre si mesmos. Todos vítimas dun dos maiores dramasdo noso tempo.
