Un incendio nunha casa abandonada. Dous cadáveres. Un home e unhamuller sen teito que se refuxiaban na vivenda. Pero a conmoción dura o mesmo ca portada dun xornal. O suceso, un de tantos titulares, caeaxiña no esquecemento. Ninguén se concentrará nunha praza polaparella. Ninguén se indignará nun programa de televisión. Ninguénapelará ás nosas conciencias nas redes sociais. Eses mortos, simpleestatística, descansarán baixo a alfombra da nosa mesquindade.
Unha novela escura e opresiva, escrita cun desacougante lirismo, sobre a miseria moral que habita en nós. Un rexistro turbador da violenciacontemporánea, na súa representación máis sórdida e brutal, sen fuxirdos ángulos en sombra dunha realidade desalentadora. Unha inspecciónprecisa da ignominia en curso dos nosos días, relatada sen apartar osollos do horror. Un relato atravesado por unha estraña e clarividentepoesía da crueldade. Os protagonistas coñecen o abismo. Non hai aquíespazo para a esperanza. Só para unha historia salvaxe.
